مستند صنعت سکس در جهان از لاس وگاس تا تایلند

این مستند یک مستند آمریکایی محصول 2011 در مورد قاچاق انسان مدرن، به ویژه برده داری جنسی است. و در آن قاچاق انسان در ایالات متحده، اروپای غربی و شرقی، و آسیای جنوب شرقی تحت پوشش قرار می گیرد و مصاحبه های متناوب با اجرای مجدد را پوشش می دهد. قربانیان قاچاق انسان در آن صحبت می کنند که مورد آزار جسمی و اقدام به قتل قرار گرفته اند. چند تن از روسپی‌های سابق در مورد چگونگی فرار از ستم جنسی و تحصیل یا ازدواج بعدی صحبت می‌کنند. این مستند توسط Benjamin Nolot، بنیانگذار و رئیس Exodus Cry، توزیع کننده فیلم، نویسندگی، کارگردانی، تهیه کنندگی و گویندگی است ساخته شده است. نولات که برای جمع آوری محتوای فیلم به 19 کشور سفر کرده است، گفت که هدف از این فیلم ” نه فقط جلب توجه مردم به این موضوع ، بلکه الهام بخشیدن به آنها از نظر کاری که می توانند انجام دهند … و برای موضع گیری در برابر این موضوع. بی عدالتی». میکل وایت، مدیر آگاهی و پیشگیری Exodus Cry، این فیلم را در چندین کشور به نمایش درآورد تا دولت ها را متقاعد کند تا قوانینی مشابه قانون خرید جنسی سوئد وضع کنند، که خرید را به جای فروش جنسی جرم انگاری می کند.

این مستند قاچاق انسان مدرن، به ویژه برده داری جنسی را مستند می کند. در حالی که مردان و پسرانی در سراسر جهان قاچاق می شوند، وزارت امور خارجه ایالات متحده تخمین می زند که حدود 80 درصد از قربانیان قاچاق انسان زن هستند و فیلم بر روی آنها تمرکز دارد. علیرغم موضوع مستند در این مستند هیچ گونه تصویر پورنوگرافی وجود ندارد،در این مستند به خوبی چگونگی تفاوت قاچاق جنسی از کشوری به کشور دیگر را بررسی می کند و نشان می دهد که همه قربانیان هم از نظر روانی و هم از نظر عاطفی در بردگی هستند. یکی از اظهارات اولیه فیلم این است که برده داری لغو نشده، بلکه در حال افزایش است و نیمی از این برده داری ماهیت جنسی دارد.مستند فساد سیاسی و موقعیت‌های اجتماعی-اقتصادی دشوار را به عنوان عناصری معرفی می‌کند که بردگان جنسی را از فرار از استثمار جلوگیری می‌کند، و پیشنهاد می‌کند که اکثر قربانیان بیش از هفت سال پس از قاچاق اولیه زنده نمی‌مانند. در حالی که سکانس به دست آوردن خشونت آمیز برده های جنسی که در اول فیلم به تصویر کشیده شده است در واقعیت رخ می دهد، جیمی استوارت از کاریزما نوشت که اکثر دخترانی که در اروپا مورد قاچاق جنسی قرار می گیرند از طریق پیشنهاد شغلی متقلبانه و بهبود شیوه زندگی در خارج از کشور استخدام می شوند. که در نهایت در کشور جدید تحقق می یابد. سازنده این مستند معتقد است که بین صنعت جنسی بین‌المللی و فحشا قانونی در جهان غرب پیوندی وجود دارد، و کسانی که تقاضای فحشا اجباری را در سراسر جهان ایجاد می‌کنند در سنین مختلف هستند و اغلب قابل احترام تلقی می‌شوند. این فیلم مخفی‌کاری و بی‌رحمی صنعت سکس در اروپای شرقی را با روسپیگری عمومی در هلند مقایسه می‌کند. قسمت بسیار عجیب و تلخ و تکان دهنده اسن مستند جایی است که سازنده به شرق آسیا و در کشوذهایی نظیر تایلند کامبوج مولداوی و … می رود و در آنجا مشاهده می کند که قاچاق جنسی در آسیای جنوب شرقی عمدتاً با همدستی والدین قربانیان انجام می‌شود، بسیاری در کامبوج به رشد دختران خود می‌پردازند و سپس آگاهانه دختران خود را بعد از رسیدن به سنی به عنوان تن فروش می‌فروشند تا هزینه کالاهای لوکس خود را بپردازند. این فیلم ادعا می کند که 10 درصد از جمعیت مولداوی مورد قاچاق جنسی قرار گرفته اند. روسپی‌های لاس‌وگاس را با قربانیان قاچاق جنسی در اروپا مقایسه می‌کند، و اولی را به‌وسیله رویاهای سبک زندگی پر زرق و برق به صنعت سکس کشیده‌اند و دومی را به دلیل رها شدن کودکان و یتیم‌خانه‌ها آسیب‌پذیر می‌کند. این فیلم آمار و اظهارات قاچاق انسان را از منابع مختلف، به ویژه ادارات برجسته دولت ایالات متحده و سازمان ملل، ارائه می دهد. اینها شامل این است که قاچاق انسان سریعتر از هر صنعت جنایی دیگر در حال رشد است، که میانگین سنی کسانی که مجبور به تن فروشی در ایالات متحده می شوند 13 سال است، و استثمار جنسی تجاری از کودکان تقریباً دو میلیون کودک را در سراسر جهان قربانی می کند و 80 درصد از زنان قاچاق شده و 50 درصد از کودکان قاچاق شده مورد استثمار جنسی قرار می‌گیرند، و 161 کشور عضو سازمان ملل به قاچاق انسان می‌پردازند، و اینکه برده‌داری مدرن سالانه 32،000،000،000 دلار آمریکا درآمد دارد – بر اساس آمار فیلم، بالاتر از درآمد سالانه لیگ اصلی بیسبال، انجمن ملی بسکتبال، لیگ ملی فوتبال و لیگ ملی هاکی است. این فیلم نشان می‌دهد که «قاچاق یک بهره‌برداری از آسیب‌پذیری است» و نیاز به «از بین بردن انگی است که [روسپی‌ها] برای حضور در آنجا انتخاب می‌کنند.»

لینک کوتاه این صفحه: https://razfilm.ir/2xah